Mevrouw Gerritsen wil niet uit bed!
‘Ik heb geen zin om op te staan vandaag!’ zegt mevrouw Geritssen. De 86 jarige dame op kamer 77 van verpleeghuis De Meent.
Ik sta in de deuropening met de deurklink in mijn hand.
‘Ja dan kan je daar wel zo blijven staan, maar ik kom er echt niet uit hoor’.
Mevrouw Gerritsen draait zich om: ‘dat gedoe hier altijd aan die deur. Hebben jullie geen eigen leven ofzo?’
‘Mevrouw Gerritsen, u wilt op bed blijven liggen’, antwoord ik.
‘Aan je oren mankeer je niks, valt mij weer mee. Ik kom ze stommer tegen’.
Mevrouw Gerritsen heeft geen zin om op te staan, zoals eigenlijk iedere ochtend. Het is 11u. We laten haar steevast uitslapen, daar geniet ze van. Al is er van dit genieten altijd vrij weinig te merken.
Naast haar bed staat een nachtkastje met foto’s van haar twee dochters en overleden hond Priem. Ze was stapelgek op Priem. Misschien nog wel meer dan op haar dochters. ‘Priem laat je nooit in de steek. Jolanda en Chantal zijn in geen velden en wegen te bekennen’.
Haar dochters komen 1 keer in de 2 weken. Ze wonen hier dan ook best een eind hiervandaan. In Groningen.
‘Wat moeten ze daar dan?’, antwoordt mevrouw Gerritsen steevast als ik haar dit vertel. ‘Belachelijk, daar zijn ze toch niet geboren!’
Nee, maar daar hebben ze gestudeerd mevrouw Gerritsen’.
‘Die hersenen hebben ze van mij, niet van mijn man hoor..die was niet bijster intelligent’.
Voor deze uitspraken is het nu duidelijk veel te vroeg. Mevrouw Gerritsen ligt nog in bed en is geenszins van plan om eruit te komen.
‘Sta je daar nou nog! Ga nou maar weg bij de deur!’
‘U heeft groot gelijk mevrouw Gerritsen. Dat gedoe bij die deur altijd. Laat de mensen toch eens met rust!’
Ik stap de kamer binnen, ga zitten in haar fauteuil en begin te klagen: over het weer, over de treinen die รกltijd te laat rijden, over de lange wachttijden in de supermarkt, over kinderen die nog enkel in mobieltjes kijken, over de mentaliteit van tegenwoordig op straat. Over de televisie, waar niks zinnigs meer op te zien is.
Mevrouw Gerritsen draait zich om. En begint te luisteren. Ik besluit nog even door te gaan over het onderwijsstelsel van tegenwoordig: ‘het is niet meer hetzelfde hoor, vroeger leerde je nog iets. Je leerde over andere culturen, over verre landen. Je leerde goed schrijven, lezen en rekenen. Nee mevrouw Gerritsen. Tijden zijn veranderd. Vroeger was het toch een stuk beter. Allemaal. Dieptriest dit’.
Mevrouw Gerritsen kijkt mij aan: ‘Wat een hoop gezeik allemaal aan mijn hoofd. Geef mijn badjas is aan. Ik wil eruit, ik heb honger’.
‘Natuurlijk mevrouw Gerritsen’. ‘Uiteraard’.
Veel liefs ouderenpsycholoog Sarah Blom
๐๐ผ๐ฒ ๐บ๐ฒ๐ ๐บ๐ถ๐ท ๐บ๐ฒ๐ฒ รฉ๐ป ๐ธ๐ผ๐บ ๐ป๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐ฑ๐ฒ ๐๐ฒ๐ฒ๐น๐ด๐ฒ๐ฝ๐ฟ๐ฒ๐๐ฒ๐ป ๐บ๐๐๐ถ๐ฒ๐ธ ๐๐ต๐ฒ๐ฎ๐๐ฒ๐ฟ๐๐ต๐ผ๐ ‘๐๐ฎ๐ด ๐ ๐ฎ๐บ๐ฎ 1 รณf 2’. ๐ฉ๐ฎ๐ป ๐ผ๐๐ฑ๐ฒ๐ฟ๐ฒ๐ป๐ฝ๐๐๐ฐ๐ต๐ผ๐น๐ผ๐ด๐ฒ๐ป ๐ฒ๐ป ๐๐ต๐ฒ๐ฎ๐๐ฒ๐ฟ๐บ๐ฎ๐ธ๐ฒ๐ฟ๐. ๐ญ๐ฒ ๐ต๐ฒ๐ฒ๐ณ๐ ๐ฎ๐น ๐ฏ๐ฌ๐ฌ.๐ฌ๐ฌ๐ฌ ๐บ๐ฒ๐ป๐๐ฒ๐ป ๐ด๐ฒ๐ต๐ผ๐น๐ฝ๐ฒ๐ป ๐ถ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐ผ๐บ๐ด๐ฎ๐ป๐ด ๐บ๐ฒ๐ ๐ฑ๐ฒ๐บ๐ฒ๐ป๐๐ถ๐ฒ. โค
www.dementieintheater.nl/dagmama
Ervaar in het theater wat dementie met jouw naaste of cliรซnt doet. En wij beloven je dat jouw omgang met dementie niet meer hetzelfde zal zijn.
Dag Mama is de veelgeprezen muziektheatershow over omgaan met dementie.
Je krijgt de krachtigste omgangsmethodiek in handen voor de mooiste momenten samen. Want er is nog zoveel mogelijk! Ontdek het nu in het theater. Herkenbaar, ontroerend en levensveranderend.
Dag Mama toert nog รฉรฉn keer door Nederland. Met wie ga jij?
