De psycholoog maakt haar excuses aan het zorgteam

Ik zit aan het hoofd van de tafel. Op de 4e verdieping van verpleeghuis Zeldenrust.

Ze zitten er allemaal. Vrijwel het hele team. Chantal, Moniek, Anton, Eva, Rudie, Angeliek. En ze kijken boos. Naar mij. Iets wat mij geen goed gevoel geeft. Ik ben er gevoelig voor. Afgewezen worden. Het heeft te maken met vroeger. Toen ik gepest werd en mijn vader ons gezin vaak in de steek liet. Je ontwikkelt al snel een stem in je hoofd ‘Ik ben niet goed genoeg’
Dan begint Moniek.

‘Ja je had een overleg ingepland over mevrouw Gerritsen. We zijn er nu, dus begin maar.’

Angelique en Rudie kijken elkaar aan en slaan de armen over elkaar

‘Ja, we blijven er speciaal voor na, dus laat maar horen wat je te zeggen hebt!’

Ik voel mij gespannen. Het team gaat al weken gebukt onder het gedrag van mevrouw Gerritsen. Ze roept, gilt, slaat, krijst, loopt, valt, duwt. Ondanks vele benaderingsplannen en proefbehandelingen zijn we er niet in geslaagd haar gedrag te verminderen. Acceptatie is nog de enige remedie. Iets wat het team niet in de koude kleren gaat zitten. Ze zijn boos. Op mij.
Ik neem een slok van mijn koffie, ga staan, haal even diep adem en begin:

‘We zitten hier omdat mijn excuus wil aanbieden. Aan jullie. Het spijt mij ontzettend dat ik jullie niet kan helpen.’

Moniek haalt haar schouders op. Rudie en Angelique blijven mij nog altijd strak aankijken

‘Het spijt mij. We hebben een hoop geprobeerd. ik ben bang dat we het moeten accepteren.’

Dan voegt Rudie zich in het gesprek ‘Dat niks helpt, wisten we al’, klinkt het sarcastisch.

‘Klopt’, zeg ik. ‘En ik wil dat jullie weten dat dit ontzettend machteloos voelt. Waardeloos. Heel eerlijk voel ik mij waardeloos. Ik twijfel enorm aan mezelf momenteel.’

DEMENTIE IN THEATER - DAG MAMA 1 & 2

BINNENKORT BIJ JOU IN DE BUURT!

‘Waardeloos?’ vraagt Moniek wat verbaasd. Haar blik verzacht. Ze kijkt mij onderzoekend aan. ‘Maar waarom voel jij je waardeloos dan?’

‘Dat ik het niet waar kan maken. Zo voelt het. Ik ben de psycholoog en behoor jullie te helpen.’

Angelique laat haar armen zakken. Haar schouders ontspannen ‘Dit doet mij eigenlijk wel goed om te horen.’

‘Mij ook’, vult Moniek aan. ‘Dat de psycholoog ook onzeker is.’

‘Ja natuurlijk. Zo vaak. En helaas voel ik mij dan tekortschieten.’

‘Ik herken het wel’, zegt Angelique. ‘Ja, heel eerlijk geeft mevrouw Gerritsen mij het gevoel dat ik geen goede verzorgende ben. En dat voelt heel …ja sorry voor mijn woorden…kut. Dan heb ik het gevoel dat jullie het allemaal beter doen dan ik.’

‘Jij?’ vraagt Rudie verbaast. Dat zal je van jou helemaal niet zeggen. Je komt altijd zo sterk over.’

‘Ja, maar dat zegt dus niks. Sarah heeft het dus ook. Onze psycholoog nota bene.’

‘Je zegt het alsof ik een soort celebrity ben’, lach ik.

‘Nou, je staat natuurlijk wel een tree hoger op de ladder dan ons. Je krijgt niet voor niks meer betaalt.’

‘Zo zie ik mezelf helemaal niet. Ik ben ook onzeker. Als ik jullie zie lijden, en ik niks kan doen. Dan kan ik mij waardeloos voelen.’

Dan doet de verlegen Eva, een zachtaardig meisje van 25 jaar, plots haar mond open: ‘Jeetje, wat idioot, maar ik moet ineens huilen. Het overvalt mij een beetje allemaal, dit.’

Ze pakt een servetje uit haar tas en snuit zachtjes haar neus: ‘Je hebt toch ergens het idee dat de psycholoog hier geen last van heeft. Dit soort gevoelens.’

‘Jongens, je moest eens weten hoeveel ik leer van jullie observaties en tips.’

‘Echt?’ vraagt Anton, een oude rot in het vak, die al 40 jaar in de zorg zit en vele behandelaren heeft zien komen en gaan.

‘Ja, zeker. Twijfel daar maar niet aan. We schrijven onze benaderingsplannen echt samen.’

Dan loopt Moniek terug naar de tafel en gaat zitten. ‘Ik geloof dat ik dit een van de beste omgangsoverleggen vind die we ooit hebben gehad.’

‘Ik ook’, roept Rudie. ‘We kunnen misschien mevrouw Gerritsen niet helpen, maar wel elkaar.’

‘Kijk, dat bedoel ik, zo mooi had ik het niet kunnen verwoorden’, zeg ik met een knipoog.

Ervaar in het theater wat dementie met jouw naaste of cliënt doet. En wij beloven je dat jouw omgang met dementie niet meer hetzelfde zal zijn.

Dag Mama is de veelgeprezen muziektheatershow over omgaan met dementie.

Je krijgt de krachtigste omgangsmethodiek in handen voor de mooiste momenten samen. Want er is nog zoveel mogelijk! Ontdek het nu in het theater. Herkenbaar, ontroerend en levensveranderend.

Dag Mama toert nog één keer door Nederland. Met wie ga jij?