Mevrouw Witjes met dementie wil van haar echtgenoot af
Wil je de nieuwste inspiratie ontvangen? Meld je aan via de volgende link: https://psychologieintheater.activehosted.com/f/5
‘Ik denk, dat als ik het over mocht doen, ik niet met hem getrouwd zou zijn.’
Mevrouw Witjes wijst naar de man die recht tegenover haar zit. Te slapen in de stoel. Meneer Witjes, 90 jaar oud.
‘Hij was verliefd op mij, kwam uit een welgesteld gezin, dus mijn ouders hebben eigenlijk de keuze voor mij gemaakt.’
Mevrouw en meneer Witjes wonen samen in verpleeghuis de Kievit. Beiden hebben ze last van dementie รฉn van elkaar. Regelmatig slaan ze elkaar bijna de koppen in. Maar uit elkaar halen is ook geen optie meer na zoveel jaar samen. Hoe lastig het leven samen ook kan zijn.
‘Hoe lang zijn jullie nu samen mevrouw Witjes?’
‘Te lang. Zo’n 73 jaar jaar. Ik word gek van hem. Hij wil ook niks, terwijl hier genoeg georganiseerd wordt. Mannenkoor. Bruin cafรฉ.’
Meneer Witjes lijkt er geen zin in te hebben. Hij snurkt er flink op los in zijn oude versleten fauteuil. Met zijn ongeschoren baard, haren door de war en broek op half 7. Hij lijkt eigenlijk nergens meer zin in te hebben. Een depressie is uitgesloten.
‘Wat zou u het liefste willen mevrouw witjes?’
‘Hem uit mijn zicht.’
‘De kamer verbouwen dus’, zeg ik.
‘Dat jullie niet de hele dag in elkaars blikveld vertoeven.’
‘Kan dat?’, vraagt mevrouw Witjes, wat wanhopig. Ze schijnen het hier aangevraagd te hebben bij de technische dienst maar daar moet eerst over overlegd worden en dat kan weken duren.
‘Die bureaucratie’, verzucht ik. ‘Niet als we de handen ineen slaan. De kamer is groot genoeg om er 2 gedeeltes van te maken. Weet u wat, we gaan het gewoon regelen!’
‘Echt?’, kijkt mevrouw Witjes mij aan met tranen in de ogen.
‘Ja hoor Helpt u mij een handje met die planten.’
Samen schuiven we alle planten van mevrouw en meneer Witjes naar รฉรฉn kant van de kamer.
THEATERSHOWS DAG MAMA 1 & 2 - SAMEN HET BรSTE GEVEN
BINNENKORT BIJ JOU IN DE BUURT!
‘Top!’ roep ik enthousiast. ‘En nu doen we de stoelen. Ziet u dat hoekje daar? Daar kunnen we best een apart hoekje bouwen met planten eromheen. En een stoel in het midden. Dan kan uw man daar lekker slapen. Uit het zicht. Met planten om hem heen. Lekker groen. En dan bouwen we voor u ook een eigen hoek.’
Mevrouw Witjes begint te glunderen.
‘Ja! Met mijn aardewerk en zilverwerk. Dan kan ik daar mooi naar kijken. En dat mooie tafeltje en tafelkleedje. Oh heerlijk! En geef hem maar deze foto’s mee voor zijn hoekje. Die kan op dat tafeltje. Vindt ie leuk.’
Enthousiast begint Mevrouw Witjes te wijzen.
‘Deze?’
‘Ja die!’
Mevrouw Witjes en ik beginnen driftig te schuiven en te tillen. En te duwen en te sjorren. Na een half uur storten we vermoeid neer in haar hoekje.
‘Geweldig. Hier gaan we beiden op vooruit. Niet tegen elkaar aankijken. Dat doen we al meer dan 70 jaar. Dat is even goed zo
‘Zullen we uw man dan maar gelijk daarheen schuiven?’
‘Goed idee!’
Samen schuiven we meneer Witjes naar de planten en familie foto’s.
‘Zo. Geweldig.’
‘Kopje thee, mevrouw Witjes?’
‘Lekker.’ Mevrouw Witjes glundert bijna net zo als het gepoetste zilverwerk waar ze naast zit. In haar eigen hoekje. Waar ze zich even kan terugtrekken. Uit het zicht van haar echtgenoot. Waar ze zich zo vaak aan irriteert. Het is een groot probleem in het verpleeghuis. Grote huiskamers. Overal en altijd in ieders zicht vertoeven. Weinig groen. Geen aparte plekjes en hoekjes om je terug te trekken. Het wekt agressie op. Ja ook bij oude mensen. De hele dag op elkaars lip. Meneer en Mevrouw Witjes slaan elkaar geregeld de hersens in. Zeker nu ze beiden lijden aan dementie. En qua prikkels steeds minder kunnen verdragen. Samenwonen in een verpleeghuis. Het klinkt zo mooi maar het brengt weer vele nieuwe problemen met zich mee.
Mijn vraag aan u: kijk eens rond in uw huiskamer en zie waar u wat meer privacy kan creรซren. Voor uw naasten of cliรซnten. Het zorgt voor meer kwaliteit van leven.
Wat is het toch een prachtig vak. Ouderenpsycholoog. Omgaan met dementie; het mooiste wat er is. Ik hou ervan!
๐๐ผ๐ฒ ๐บ๐ฒ๐ ๐บ๐ถ๐ท ๐บ๐ฒ๐ฒ รฉ๐ป ๐ธ๐ผ๐บ ๐ป๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐ฑ๐ฒ ๐๐ฒ๐ฒ๐น๐ด๐ฒ๐ฝ๐ฟ๐ฒ๐๐ฒ๐ป ๐บ๐๐๐ถ๐ฒ๐ธ ๐๐ต๐ฒ๐ฎ๐๐ฒ๐ฟ๐๐ต๐ผ๐ ‘๐๐ฎ๐ด ๐ ๐ฎ๐บ๐ฎ 1&2’. ๐ฉ๐ฎ๐ป ๐ผ๐๐ฑ๐ฒ๐ฟ๐ฒ๐ป๐ฝ๐๐๐ฐ๐ต๐ผ๐น๐ผ๐ด๐ฒ๐ป ๐ฒ๐ป ๐๐ต๐ฒ๐ฎ๐๐ฒ๐ฟ๐บ๐ฎ๐ธ๐ฒ๐ฟ๐. ๐ญ๐ฒ ๐ต๐ฒ๐ฒ๐ณ๐ ๐ฎ๐น ๐ฏ๐ฌ๐ฌ.๐ฌ๐ฌ๐ฌ ๐บ๐ฒ๐ป๐๐ฒ๐ป ๐ด๐ฒ๐ต๐ผ๐น๐ฝ๐ฒ๐ป ๐ถ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐ผ๐บ๐ด๐ฎ๐ป๐ด ๐บ๐ฒ๐ ๐ฑ๐ฒ๐บ๐ฒ๐ป๐๐ถ๐ฒ. โค
www.dementieintheater.nl/dagmama
Ervaar in het theater wat dementie met jouw naaste of cliรซnt doet. En wij beloven je dat jouw omgang met dementie niet meer hetzelfde zal zijn.
Dag Mama is de veelgeprezen muziektheatershow over omgaan met dementie.
Je krijgt de krachtigste omgangsmethodiek in handen voor de mooiste momenten samen. Want er is nog zoveel mogelijk! Ontdek het nu in het theater. Herkenbaar, ontroerend en levensveranderend.
Dag Mama toert nog รฉรฉn keer door Nederland. Met wie ga jij?
