Mevrouw ten Brinken met dementie (86) draagt haar leven lang een groot geheim. Tot die bewuste donderdagmiddag..
BEKEND OUDERENPSYCHOLOOG SARAH BLOM
Sarah Blom ontwikkelde haar indrukwekkende muziektheatershow DAG MAMA, die inmiddels al meer dan 300.000 mensen heeft mogen helpen in het omgaan met dementie. Eerder schreef ze ook een bestseller vol tips over omgaan met dementie ‘JIJ bent toch mijn dochter. Dit boek over omgaan met dementie heeft vele harten mogen raken met kennis en inzichten. Beleef het ook: DAG MAMA, indrukwekkende muziektheatershow over omgaan met dementie.
OMGAAN MET DEMENTIE – HET VERHAAL VAN MEVROUW TEN BRINKEN
We zitten naast elkaar en zij gaat mij iets vertellen wat ze nog nooit tegen iemand verteld heeft. Ik denk te weten wat ze wil zeggen.
Haar handen trillen, net als haar onderlip. Ze bijt er even op en kijkt angstvallig naar de deur. ‘Komt er niemand binnen, ik moet zo gewassen worden’.
Ik loop naar de deur toe, doe hem op een kiertje en werp een blik op de gang.
‘Niemand’, antwoord ik. Het is donker, ik zie in de verte verzorgende Chantal met een waskar rijden. Ze heeft plastic handschoenen aan, er gaat zo weer iemand gewassen worden, maar het is niet mevrouw ten Brinken.
‘De kust is veilig’. Ik neem weer plaats op de rand van het bed en kijk naar haar voeten. Ze zijn wat blauw van kleur.
‘Zal ik even uw pantoffels pakken?’
Ze knikt, in gedachten verzonken.
Ik loop langs haar dressoir en zie foto’s van kinderen en kleinkinderen. Ze zit op een stoel. Naast haar zit een man met een dun snorretje. Mevrouw ten Brinken is charmant. niet opvallend knap, maar goed verzorgd. Haar man is statig. Er wordt geen handen vastgehouden. Naast het echtpaar staat een rij dochters en zonen en een hoop kleinkinderen. Deze familie heeft haar nageslacht duidelijk veiliggesteld.
‘Mag ik uw pantoffels aandoen?’
Ze knikt. Dan legt ze haar hand op mijn schouder. ‘Mijn leven is een leugen, ik ben niet wie ik ben.’
Ik knik begripvol en kijk ik haar ogen. Schaamte, ze wordt rood.
‘Ik wil deze leugen niet meenemen mijn graf in. Ik ben niet gek, ook al denken mensen dat ik niet meer denk. Ik heb niet lang meer en moet het kwijt. Jij bent de psych…o..’
´Klopt, ik ben de psycholoog´.
‘Fijn, dus als ik je iets vertel, hoort niemand het’.
‘Als u zacht praat niet´, glimlach ik geruststellend.
Ze glimlacht beleefd terug maar kijkt ernstig.’Ik, ik…’ Ze stopt even en kijkt naar de grond.
‘Ik?’ zeg ik.
‘Ja, ik… ik heb nooit van mijn man gehouden. Hij was goed, echt waar, een nette man en ik heb geen spjjt maar ik hou niet van… mannen, ik hou.. ze stopt weer.
Dementie in Theater
DAG MAMA 1 & 2
Zodat het leven met dementie zoveel mogelijk een gelukkig leven kan zijn. voor iedereen.
‘U houdt niet van mannen?’
Nee, ik hield er ook nooit van, van je weet wel.. Dat wat erbij hoort als je getrouwd bent’
‘Van de liefde bedrijven?’
‘Ja, heel mijn leven heb ik van een ander gehouden en ze heeft het misschien nooit geweten, ik kon het niet, ik durfde niet.
Al denk ik dat ze het ook voelde, voor mij.
‘U was verliefd op een vrouw?
Ze slaakt een diepe zucht, ze slaat haar handen voor haar ogen.
‘Niemand wist het. Niemand. Ik loop er al 70 jaar mee rond’
‘Hoe heette ze?´
Opeens zie ik een glinstering in haar ogen. Er verschijnt een voorzichtige glimlach op haar gezicht.
‘Vera, ja, Vera´
‘Wat een prachtige naam, Vera´.
‘Ze was prachtig. Vroeger al, later ook nog steeds. Lang bruin haar, blauwe ogen, zo lief’.
‘U was erg verliefd op haar’.
‘Heel mijn leven, ze was de moeder van een schoolvriendje van mijn zoon. Ze was ongehuwd. Maar vroeger kon het niet, echt niet. Het was een kwelling. Ik dacht altijd aan haar, iedere seconde van de dag. Alleen aan haar, het is nooit weggegaan’.
‘Heeft u er spijt van, dat u het nooit heeft verteld aan haar?’
‘Ik heb het bijna ooit verteld. We zaten samen op de bank met een wijntje. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Een rood wijntje.
Opeens viel het gesprek stil en keken we elkaar aan. Echt aankijken. Ik voel het nog steeds als ik eraan denk. Mijn hart bontste in mijn keel. Ze raakte mijn hand even aan en ik trok hem terug. Ik trok hem gewoon terug.
Het ging vanzelf, ik schrok. Vera stond op, liep naar de keuken voor wat zoutjes, kwam terug en deed net alsof er niks was gebeurd.
Ik heb het laten gaan. Echt verschrikkelijk. Ik was ook bang dat ik mijn kinderen zou verliezen. Het kon niet, snap je? Het kon gewoon echt niet. Het kon niet, zucht ze diep.
Ik sla mijn arm om haar heen, mevrouw ten Brinken kijkt naar de grond.
‘Je zult mij wel een gek mens vinden’, zegt ze zachtjes.
‘Mevrouw ten Brinken, absoluut niet. U bent niet de enige die zijn leven lang zijn gevoelens heeft begraven. Verstopt. U viel op Vera, u was verliefd en hebt veel van haar gehouden, nog steeds.
Dat is geen zonde, dat is liefde.
‘Nog steeds…. ja’
‘U bent niet de enige. En gelukkig zijn de tijden veranderd.
Hoe voelt u zich nu?’
‘Vreemd’
‘Dat kan ik mij voorstellen, ik ben blij dat u het mij heeft verteld’
‘Ik ook, ze wacht en zegt dan ‘denk ik’.
Zo zitten we even 2 minuten naast elkaar zonder iets te zeggen, totdat er op de deur wordt geklopt.
‘Goedemorgen, mevrouw Ten Brinken, ik ben het Emily, ik kom u even wassen’.
Ik trek mevrouw Ten Brinken nog even stevig tegen mij aan.
Ervaar in het theater wat dementie met jouw naaste of cliënt doet. En wij beloven je dat jouw omgang met dementie niet meer hetzelfde zal zijn.
Dag Mama is de veelgeprezen muziektheatershow over omgaan met dementie.
Je krijgt de krachtigste omgangsmethodiek in handen voor de mooiste momenten samen. Want er is nog zoveel mogelijk! Ontdek het nu in het theater. Herkenbaar, ontroerend en levensveranderend.
Dag Mama toert nog één keer door Nederland. Met wie ga jij?
