Mevrouw de Bruin wil seks met de psycholoog
Wil je de nieuwste inspiratie ontvangen? Meld je aan via de volgende link: https://psychologieintheater.activehosted.com/f/5
‘Ik wil neuken!’
We zitten op het rand van het bed. Mevrouw Bruin en ik. En mevrouw de Bruin heeft zin. Zoals altijd eigenlijk. Dag en nacht. Slapen doet ze dan ook weinig.
‘Ik wil neuken.’
Ik ook, denk ik bij mezelf. Het is al een tijd geleden. Maar sinds de komst van het derde kind, is de lust een beetje vergaan. Ben blij als ik een nachtje vroeg onder de wol kan kruipen. Even wat lezen en het licht uit. Ik ben best een droge doos vergeleken bij mevrouw de Bruin van 82 jaar met dementie.
Ik doe eerder denken aan haar jongere versie. Opgegroeid in een streng christelijk gezin. Uitgehuwelijkt aan haar eerste schoolvriendje, 6 kinderen geworpen. En iedere zondag naar de kerk en in de avond nog een keer. Seks? Daar werd niet over gesproken. Laat staan gedaan. Mevrouw de Bruin zal het dan ook zwaar gehad hebben toen haar jongste dochter besloot uit te vliegen naar de grote stad voor een studie kunstgeschiedenis en 3 piercings.
Mevrouw de Bruin legt haar hand op mijn been en kijkt mij verlekkerd aan.
Het liefst stap ik op. Weg van hier. Ik voel mij niet op mijn gemak. Daar lijkt mevrouw de Bruin totaal geen last van te hebben. Ze begint over mijn been te wrijven en maakt wat kreunende geluiden.
Ik kan er moeilijk aan wennen. Betast worden. Je wordt overal voor ingeschakeld. Roepende mensen, seksende mensen, boze mensen, verdrietige mensen. Maar mensen die mij betasten.. ik blijf het onprettig vinden. En toch wil ik ze niet afwijzen. Velen zijn zich niet bewust van hun gedrag. Of hebben hun gevoelens een leven lang onderdrukt. Zoals mevrouw de Bruin. Voor haar verlangens was geen ruimte, zei haar dochter laatst. ‘Ze was eigenlijk heel kunstzinnig, maar het mocht niet’, aldus haar jongste en meest vrijgevochten dochter.
En het laatste wat ik nu wil, is haar voor de kop stoten. Opnieuw beroven van haar verlangens. Die er in de dementie nu ten volle uitkomen.
Mevrouw de Bruin komt steeds dichterbij zitten, haar ademhaling klinkt zwaarder, haar hand kruipt verder omhoog, het bed begint wat te kraken. En ik, ik moet snel iets verzinnen. Wat ga ik doen? Meebewegen, confronteren, blokkeren, faciliteren… Ik kijk naar mijn been en zie de hand steeds dichter bij de zoom van mijn rok geraken. Haar mond staat een beetje open. En dan pak ik haar hand stevig vast. Ik wil niet loslaten. Ik voel de neiging hem van mij af te duwen. Weg te slaan. Maar dan pas ik de speciale handgreep toe en beweeg haar hand op en neer over mijn been. Terwijl ik begin te zingen
THEATERSHOWS DAG MAMA 1 & 2 - SAMEN HET BรSTE GEVEN
BINNENKORT BIJ JOU IN DE BUURT!
‘Van voor naar achter, van links naar rechts, van voor…’
Mijn hand en zang bewegen synchroon op het ritme.
Het moet werkelijk een apart gezicht zijn. De Bruin en ik, op de rand van haar bed, stevig wrijvend over mijn gekleurde kousen.
Mevrouw de Bruin kijkt mij wat meewarig aan. En ik ga steeds iets sneller ‘Van voor, naar achter, van links naar rechts, van voor…’
Ritme; het is zo belangrijk. Het kalmeert. Het biedt houvast.
Mevrouw de Bruin begint mee te zingen. Of beter gezegd, de spiegelneuronen van mevrouw de Bruin. Dan gooi ik mijn lichaam in de strijd. Ik beweeg van voor naar achter, sta op, pak mevrouw de Bruin haar andere hand vast en ga al dansend de kamer door.
Langs het grote Jezus kruis aan de muur, langs de foto’s van familie, het Mariabeeld, de spreuken aan de wand en haar bijbeltje op het dressoir.
En dan gebeurt het: mevrouw de Bruin te vloeken. Heel logisch. Vloeken, racistische praatjes, sekspraatjes, lelijke woorden. Het zetelt zich in de rechterkant van haar brein, dat door het dansen en zingen heel actief is.
‘Godverredomme’
En ik zing door ‘van voor naar achter, van links naar…
‘Godverredomme!’
‘Rechts, van voor naar achter……’ en samen gaan we al dansend de kamer uit. Weg van Jezus. Weg van Maria, op naar het kopje koffie in de huiskamer. En ik, ik kruip vanavond weer lekker vroeg onder de wol.
Wil je dit verhaal delen? Zodat we mensen als mevrouw de Bruin kunnen helpen ipv afwijzenโค
Omgaan met dementie; het mooiste wat er is. Ik hou ervan! Doe met mij mee en;
๐๐ผ๐ฒ ๐บ๐ฒ๐ ๐บ๐ถ๐ท ๐บ๐ฒ๐ฒ รฉ๐ป ๐ธ๐ผ๐บ ๐ป๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐ฑ๐ฒ ๐๐ฒ๐ฒ๐น๐ด๐ฒ๐ฝ๐ฟ๐ฒ๐๐ฒ๐ป ๐บ๐๐๐ถ๐ฒ๐ธ ๐๐ต๐ฒ๐ฎ๐๐ฒ๐ฟ๐๐ต๐ผ๐ ‘๐๐ฎ๐ด ๐ ๐ฎ๐บ๐ฎ’. ๐ฉ๐ฎ๐ป ๐ผ๐๐ฑ๐ฒ๐ฟ๐ฒ๐ป๐ฝ๐๐๐ฐ๐ต๐ผ๐น๐ผ๐ด๐ฒ๐ป ๐ฒ๐ป ๐๐ต๐ฒ๐ฎ๐๐ฒ๐ฟ๐บ๐ฎ๐ธ๐ฒ๐ฟ๐. ๐ญ๐ฒ ๐ต๐ฒ๐ฒ๐ณ๐ ๐ฎ๐น ๐ฏ๐ฌ๐ฌ.๐ฌ๐ฌ๐ฌ ๐บ๐ฒ๐ป๐๐ฒ๐ป ๐ด๐ฒ๐ต๐ผ๐น๐ฝ๐ฒ๐ป ๐ถ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐ผ๐บ๐ด๐ฎ๐ป๐ด ๐บ๐ฒ๐ ๐ฑ๐ฒ๐บ๐ฒ๐ป๐๐ถ๐ฒ. โค
www.dementieintheater.nl/dagmama
Ervaar in het theater wat dementie met jouw naaste of cliรซnt doet. En wij beloven je dat jouw omgang met dementie niet meer hetzelfde zal zijn.
Dag Mama is de veelgeprezen muziektheatershow over omgaan met dementie.
Je krijgt de krachtigste omgangsmethodiek in handen voor de mooiste momenten samen. Want er is nog zoveel mogelijk! Ontdek het nu in het theater. Herkenbaar, ontroerend en levensveranderend.
Dag Mama toert nog รฉรฉn keer door Nederland. Met wie ga jij?
