Meneer wolters durft niet te gaan slapen
Wil je geen tips missen? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief: klik hier
‘Ik durf niet te gaan slapen. Ik ben zo bang dat ik dan mijn ogen niet meer openkrijg.’
Meneer Wolters kijkt mij met angst in zijn ogen aan. Hij is doodsbang om te gaan slapen. Doodsbang om alleen te zijn. En doodsbang in het donker.
‘Ik snap het zo goed’. Ik zit op de rand van zijn bed en houd zijn hand stevig vast. ‘Zie je dat bed daar op de gang staan? Die rijd ik straks naar binnen en schuif ik dicht tegen jouw bed aan. Zo kunnen we even samen liggen. Ik laat je nu niet alleen.
Meneer Wolters knijpt stevig in mijn hand. Hij woont sinds 2 maanden in dit verpleeghuis, nadat zijn vrouw 4 maanden geleden geheel onverwachts in haar slaap overleed. ‘We sliepen al 68 jaar samen. En iedere ochtend kropen we tegen elkaar aan. Maar die ochtend was ze ijskoud. En stijf. Afschuwelijk. Het is niet te bevatten. Het was de liefde van mijn leven en alleen kan ik het niet.’ Het is waar. Veel mensen in het verpleeghuis kunnen alleen de slaap niet vatten. Het is een eenzaamheid die niet te dragen is. Na een huwelijk van soms wel 60 jaar alleen te moeten slapen.
Ik sta op, rijd het bed naar binnen en schuif het strak tegen zijn bed aan. Het is zo waardevol. Zij aan zij liggen. In dezelfde positie. Allebei liggend. Die gelijkwaardigheid. Niet op een stoel ernaast. Of zittend op de bedrand. Maar echt spiegelen. Het geeft zoveel meer rust. En warmte.
THEATERSHOWS DAG MAMA 1 & 2 - SAMEN HET BรSTE GEVEN
BINNENKORT BIJ JOU IN DE BUURT!
‘Lieve Mees, kijk maar even naar links. Zie je? Ik lig naast je en houd je hand vast.’
Meneer Wolters knikt. Dan begin ik zacht te zingen.Tot zijn ademhaling rustiger wordt en ik zijn spieren voel ontspannen. Hij doet zijn ogen dicht. Maar dan schrikt hij wakker.
‘Ik kan het niet. Ik durf het niet.’
‘Ik weet het. Ik heb je hand vast. Als er ook maar iets gebeurt, merk ik het gelijk’.
‘Niet weggaan he’.
‘Ik lig hier.’ Ik ga verder met zingen, pas de speciale handgreep toe (deze wordt getoond in de muziektheatershow ‘Dag Mama’) en dan gebeurt het. Zoals met deze interventies wel vaker gebeurt. Die diepe ontspanning. Die rust. Die diepe verbondenheid.
Dan pak ik de snoezelhand uit mijn tas en leg hem in zijn hand. Wat is dit toch een prachtige uitvinding voor mensen met dementie: de snoezelhand. Het is een kussen met hartslag erin en hieraan vast een arm met een hand. Waardoor velen, soms na maanden of jaren, eindelijk weer hand in hand kunnen slapen. Eindelijk weer het gevoel hebben ‘samen’ te zijn in de nacht.
Zachtjes sta ik op en geef Mees een kus op zijn voorhoofd. Dan rijd ik het bed de kamer uit.
‘Welterusten Mees, tot morgen’
Omgaan met dementie; het mooiste wat er is. Ik hou ervan!
๐๐ผ๐ฒ ๐บ๐ฒ๐ ๐บ๐ถ๐ท ๐บ๐ฒ๐ฒ รฉ๐ป ๐ธ๐ผ๐บ ๐ป๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐ฑ๐ฒ ๐๐ฒ๐ฒ๐น๐ด๐ฒ๐ฝ๐ฟ๐ฒ๐๐ฒ๐ป ๐บ๐๐๐ถ๐ฒ๐ธ ๐๐ต๐ฒ๐ฎ๐๐ฒ๐ฟ๐๐ต๐ผ๐ ‘๐๐ฎ๐ด ๐ ๐ฎ๐บ๐ฎ 1&2’. ๐ฉ๐ฎ๐ป ๐ผ๐๐ฑ๐ฒ๐ฟ๐ฒ๐ป๐ฝ๐๐๐ฐ๐ต๐ผ๐น๐ผ๐ด๐ฒ๐ป ๐ฒ๐ป ๐๐ต๐ฒ๐ฎ๐๐ฒ๐ฟ๐บ๐ฎ๐ธ๐ฒ๐ฟ๐. ๐ญ๐ฒ ๐ต๐ฒ๐ฒ๐ณ๐ ๐ฎ๐น ๐ฏ๐ฌ๐ฌ.๐ฌ๐ฌ๐ฌ ๐บ๐ฒ๐ป๐๐ฒ๐ป ๐ด๐ฒ๐ต๐ผ๐น๐ฝ๐ฒ๐ป ๐ถ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐ผ๐บ๐ด๐ฎ๐ป๐ด ๐บ๐ฒ๐ ๐ฑ๐ฒ๐บ๐ฒ๐ป๐๐ถ๐ฒ. โค
www.dementieintheater.nl/dagmama
Wil je geen tips missen? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief: klik hier
Ervaar in het theater wat dementie met jouw naaste of cliรซnt doet. En wij beloven je dat jouw omgang met dementie niet meer hetzelfde zal zijn.
Dag Mama is de veelgeprezen muziektheatershow over omgaan met dementie.
Je krijgt de krachtigste omgangsmethodiek in handen voor de mooiste momenten samen. Want er is nog zoveel mogelijk! Ontdek het nu in het theater. Herkenbaar, ontroerend en levensveranderend.
Dag Mama toert nog รฉรฉn keer door Nederland. Met wie ga jij?
